Άρειος Πάγος - Πλήρης Ολομέλεια 16/2015

Επίδομα 176 ευρώ - Ενιαίο μισθολόγιο - Η παροχή των 176 ευρώ δεν συνιστά προβλεπόμενη εκ του νόμου ευθεία και γενική αύξηση των αποδοχών όλων των υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΟΤΑ και των ΝΠΔΔ, εξομοιούμενη με μισθό, με μόνη προϋπόθεση την υπαγωγή αυτών στο ενιαίο μισθολόγιο του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά αποτελεί ειδική παροχή μη εξομοιούμενη με μισθό και παρέχεται, εάν η Διοίκηση ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια, μετά συνεκτίμηση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας να εκδώσει κανονιστική πράξη, για επέκταση της χορήγησης της παροχής αυτής σε υπαλλήλους, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις που τάσσει το άρθρο 14 του Ν. 3016/2002, μία των οποίων είναι να μη λαμβάνει ο υπάλληλος άλλες πρόσθετες παροχές, ίσες ή ανώτερες του ποσού των 176 ευρώ.

Συμβούλιο της Επικρατείας - Ολομέλεια 95/2013

Επίδομα 176 Ευρώ - Προϋπόθεση για τη χορήγηση της πρόσθετης μισθολογικής παροχής των 176 Ευρώ (άρθρο 14 Ν. 3016/2002) ήταν να μη λαμβάνει ο υπάλληλος οποιουδήποτε είδους άλλη πρόσθετη μισθολογική παροχή, ίση ή ανώτερη με το ποσό αυτό - Σε περίπτωση που ελάμβανε άλλη πρόσθετη μισθολογική παροχή, μικρότερη από το ποσό αυτό, ήταν επιτρεπτό να χορηγηθεί, με κοινές υπουργικές αποφάσεις, μόνον η διαφορά έως το εν λόγω ποσό - Από τη συνταγματική αρχή της ισότητας δεν απορρέει η υποχρέωση της Διοίκησης να επεκτείνει τη χορήγηση στους δικαστικούς υπαλλήλους της εν λόγω παροχής, η οποία παρέχεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και δεν εξομοιώνεται με μισθό, ανεξαρτήτως αν η παροχή αυτή χορηγείται παρανόμως σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων.

Ειδικό Δικαστήριο άρθρου 88 παρ. 2 Συντάγματος (Μισθοδικείο) 88/2013

Αναδρομική μείωση αποδοχών των δικαστικών λειτουργών – Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών πρέπει όχι μόνον να είναι τουλάχιστον ίσες προς τις αποδοχές των αντιστοίχων προς τους δικαστικούς λειτουργούς οργάνων των άλλων δύο λειτουργιών (δηλαδή της νομοθετικής και της εκτελεστικής), λόγω της ισοτιμίας της λειτουργίας αυτής προς τις λοιπές δύο, αλλά και επαρκείς να εξασφαλίσουν αφ’ ενός μεν την αξιοπρεπή διαβίωση των δικαστικών λειτουργών, δηλαδή την διαβίωσή τους κατά τρόπο συνάδοντα προς το κύρος του λειτουργήματος που ασκούν και την αποστολή τους ως οργάνων της τρίτης πολιτειακής εξουσίας - Από το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνεται μεν συγκεκριμένο ύψος αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, τούτο όμως προφανώς καθορίζεται εν όψει των εκάστοτε κρατουσών κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών και των θεσπιζομένων για τα αντίστοιχα με τους δικαστικούς λειτουργούς όργανα των άλλων δύο λειτουργιών αποδοχών - Μεταβολή του μισθολογικού καθεστώτος των δικαστικών λειτουργών με μείωση των αποδοχών τους, ιδιαιτέρως μάλιστα στην περίπτωση που η μείωση αυτή είναι τέτοιας φύσεως ή εκτάσεως, που να επιφέρει πράγματι ανατροπή του έως τότε ισχύοντος μισθολογικού καθεστώτος, δεν μπορεί να γίνει αφ’ ενός μεν χωρίς να συντρέχει σοβαρός λόγος δημοσίου συμφέροντος και αφ’ ετέρου χωρίς να προκύπτει από συγκεκριμένα στοιχεία ότι η μείωση αυτή είναι αναγκαία για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού δημοσίου συμφέροντος και δεν μπορεί να αναπληρωθεί από άλλα μέτρα, ότι αντίστοιχες μειώσεις έχουν γίνει και στις αποδοχές των αντίστοιχων με τους δικαστικούς λειτουργούς οργάνων των άλλων δύο λειτουργιών, ώστε οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών να παραμένουν τουλάχιστον ίσες με τις αποδοχές των οργάνων αυτών και μετά τη μείωση, και ότι έχει εκτιμηθεί το όφελος από την εν λόγω μείωση σε σχέση με τις επιπτώσεις που η μείωση αυτή μπορεί να έχει στην ανεξαρτησία των δικαστών και, κατά συνέπεια, στην  ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας, καθώς και στην εκ μέρους των δικαστών άσκηση των καθηκόντων τους με την αναγκαία προσήλωση, λαμβανομένων υπ’ όψη και παραγόντων όπως το κόστος ζωής και οι φορολογικές και λοιπές οικονομικής φύσεως υποχρεώσεις, τις οποίες οι δικαστές υπέχουν - Σε περίπτωση παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπισή της, να κατανέμεται συνεχώς σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, όπως είναι οι μισθοδοτούμενοι από το Δημόσιο, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις φορολογικές υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες πολιτών, από την ασυνέπεια των οποίων -κυρίως στο πεδίο της εκπληρώσεως των φορολογικών τους υποχρεώσεων- προκαλείται σε μεγάλο βαθμό η δυσμενής οικονομική συγκυρία – Συνεπώς οι διατάξεις των περιπτώσεων 13 και 14 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, καθώς και της απολύτως συναφούς προς αυτές διατάξεως της περιπτώσεως 37, κατά το μέρος που αφορά τους δικαστικούς λειτουργούς, αντίκεινται στις διατάξεις του άρθρου 26 Συντ. και στις εξειδικεύουσες αυτές, ως προς την δικαστική εξουσία, διατάξεις των άρθρων 87 παρ. 1 και 88 παρ. 2 Συντ., οι οποίες επιτάσσουν την ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών με την χορήγηση σε αυτούς αποδοχών αναλόγων προς το κύρος και την αποστολή του λειτουργήματός τους.

Ειρηνοδικείο Αθηνών 599/2012

Αντισυνταγματικότητα του άρθρου 1 παρ. 5 του ν. 3833/2010 που προβλέπει μείωση αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και των απασχολούμενων σε φορείς του δημόσιου τομέα - Τα μέτρα που αφορούν σε περικοπές μισθών και επιδομάτων καθώς και σε περιορισμούς στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας, την αρχή της συνεισφοράς στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις των Ελλήνων πολιτών καθώς και διατάξεις διεθνών συμβάσεων που εξασφαλίζουν δίκαιο μισθό.

 Συμβούλιο της Επικρατείας 792/2012

Από τις διατάξεις των παραγρ. 2 και 3 του άρθρου 14 του ν. 3016/2002 ρητώς αποκλείεται η χορήγηση της μισθολογικής παροχής των 176 ευρώ, αν στο προσωπικό του Δημοσίου, ο.τ.α. και λοιπών ν.π.δ.δ. καταβάλλονται οποιουδήποτε είδους πρόσθετες μισθολογικές παροχές, που υπερβαίνουν το ποσό των 176 ευρώ - Η επέκταση των μισθολογικών ρυθμίσεων των αποφάσεων της παραγρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 3016/2002 δεν επιβάλλεται ως υποχρεωτική, αλλά ανήκει στην ευχέρεια των συναρμόδιων υπουργών, οι οποίοι για την άσκηση της ευχέρειας αυτής προφανώς συνεκτιμούν και τις δημοσιονομικές δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού, μπορεί δε να είναι είτε ολική είτε μερική - Η μη έκδοση των προβλεπομένων στην παραγρ. 2 κανονιστικών υπουργικών αποφάσεων για την επέκταση αυτή δεν αποτελεί παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, και συνεπώς δεν υφίσταται για το Δημόσιο υποχρέωση καταβολής της μισθολογικής παροχής των 176 ευρώ - Κατά μείζονα λόγο τούτο ισχύει, όταν πρόκειται για υπαλλήλους του Δημοσίου, των ο.τ.α. ή των λοιπών ν.π.δ.δ. στους οποίους καταβάλλονται οποιουδήποτε είδους πρόσθετες μισθολογικές παροχές που υπερβαίνουν το ποσό των 176 ευρώ και εκ του λόγου αυτού αποκλείεται η χορήγηση της εν λόγω παροχής σ’ αυτούς - Η τυχόν, κατά παράβαση των εξουσιοδοτικών διατάξεων των παραγρ. 2, 3 και 4 του άρθρου 14 του ν. 3016/2002 έκδοση κοινών υπουργικών αποφάσεων, για τη χορήγηση της μισθολογικής παροχής των 176 ευρώ, σε ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων, παρά τη μη συνδρομή των τασσόμενων από τις εξουσιοδοτικές διατάξεις αυτής προϋποθέσεων, δεν μπορεί να υποχρεώσει τη Διοίκηση στην επέκταση της παράνομης αυτής πρακτικής και σε λοιπές κατηγορίες υπαλλήλων, κατ’ επίκληση της συνταγματικής αρχής της ισότητας - Και τούτο διότι δεν νοείται ισότητα στην παρανομία και δεν είναι, κατά το Σύνταγμα, νοητό η εφαρμογή της αρχής της ισότητας να έχει ως συνέπεια τη γενίκευση μιας παράνομης διοικητικής πρακτικής - Ζήτημα παραβίασης της αρχής της ισότητας θα μπορούσε να τεθεί, μόνον εάν η κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση, ασκώντας την ευχέρεια που παρέχουν σ’ αυτήν οι διατάξεις των παραγρ. 2, 3 και 4 του άρθρου 14 του ν. 3016/2002, χορηγούσε νομίμως, δηλαδή με την συνδρομή των οριζομένων προϋποθέσεων στο μεγαλύτερο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων την επίμαχη μισθολογική παροχή, εξαιρώντας, αδικαιολογήτως, από την χορήγηση της παροχής αυτής πολύ περιορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων, οι οποίες πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις

Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο 2/2012

Ο χρόνος παραγραφής των αξιώσεων των δημοσίων υπαλλήλων από διαφορές αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ. είναι διετής – Οι υπάλληλοι του δημοσίου τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα - Συνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 91 παρ. 3 του Ν. Δ/τος 321/1969.

Συμβούλιο της Επικρατείας 1098/2011

Μέλη Ανεξάρτητων Αρχών - Η συνέχιση της θητείας των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών μετά τη λήξη της μέχρι την επιλογή των νέων μελών είναι συνταγματικά ανεκτή μόνο για εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο κρίνεται κατά τις εκάστοτε συντρέχουσες περιστάσεις και του οποίου η πάροδος συνεπάγεται τη μη νόμιμη συγκρότηση των Ανεξάρτητων Αρχών.

Άρειος Πάγος - Ολομέλεια 7/2011

Οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου καθαριστριών του ΟΠΑΠ που κάλυπταν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες αυτού δεν δικαιολογούνται ως τέτοιες, αλλά αποτελούν συμβάσεις αορίστου χρόνου – Ο καθορισμός της ημερήσιας διάρκειάς τους εξακολουθητικά δεν δικαιολογείται από τη φύση τους, αλλά τέθηκε προς καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων από τη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και κατά κατάχρηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη ΟΠΑΠ να ρυθμίζει τη διάρκεια εργασίας τους με βάση τις σχετικές προβλέψεις και ρυθμίσεις του εσωτερικού κανονισμού του.

Άρειος Πάγος 310/2011

Οι διαδοχικές συμβάσεις ευκαιριακά απασχολούμενων εργαζομένων στον ΟΠΑΠ, που συνάπτονται ως συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου (μιας ημέρας), ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν μια ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, είναι καταχρηστικές, διότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 11 ΠΔ 164/2004 και θεωρούνται ως συμβάσεις αορίστου χρόνου, αφού καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Διοικητικό Πρωτοδικείο Τριπόλεως 69/2011

Το επίδομα των 176 ευρώ κατά τους Ν. 2738/1999 και Ν. 3016/2002 δικαιούνται να λαμβάνουν και τα μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) και του Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) των Α.Ε.Ι., διότι αποτελεί γενική μισθολογική προσαύξηση ανεπίδεκτη αλληλοκάλυψης και συμψηφισμού του μισθού όλων των υπαλλήλων που υπάγονται στο μισθολογικό καθεστώς των Ν. 2470/1997 και Ν. 3205/2003 – Παραγραφή αξιώσεων υπαλλήλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) - Ο χρόνος παραγραφής των αξιώσεων υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ., όπως είναι τα Α.Ε.Ι., είναι η πενταετία για όλες τις χρηματικές αξιώσεις του Ν.Π.Δ.Δ. κατά τρίτων, αλλά και για τις αξιώσεις τρίτων έναντι του Ν.Π.Δ.Δ. - Η διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 48 του Ν.Δ. 496/1974, που προβλέπει διετή παραγραφή των αξιώσεων υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. από καθυστερούμενες αποδοχές ή άλλες πάσης φύσεως απολαυές ή αποζημιώσεις από αδικαιολόγητο πλουτισμό, είναι ανεφάρμοστη επειδή αντίκειται στο Σύνταγμα και στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - Η παραγραφή των παραπάνω αξιώσεων διακόπτεται με την άσκηση της αγωγής - Τόκος οφειλών Ν.Π.Δ.Δ. – Η διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 Ν.Δ. 496/1974, που ορίζει ότι ο νόμιμος τόκος και ο τόκος υπερημερίας οφειλών των Ν.Π.Δ.Δ. ανέρχεται σε ποσοστό 6% ετησίως, είναι αντίθετη προς το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και προς το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ίδιας Σύμβασης – Επομένως τα Ν.Π.Δ.Δ. οφείλουν τόκους υπερημερίας με βάση το επιτόκιο που ισχύει για όλους τους πολίτες και όχι με βάση το μειωμένο επιτόκιο 6%, που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 Ν.Δ. 496/1974.

Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών 733/2011

Κατάσχεση στα χέρια της τράπεζας ως τρίτης καταθέσεων του Ελληνικού Δημοσίου προς ικανοποίηση αξιώσεων ιδιώτη – Δημόσια παρακατάθεση των κατασχεμένων καταθέσεων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων – Δικαστική άδεια για ανάληψη των ποσών.

Άρειος Πάγος 1722/2010

Απαιτήσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου κατ’ αυτού παραγράφεται μετά διετία από της γενέσεώς της – Συνταγματικότητα διάταξης - Υπερημερία Δημοσίου από την επίδοση καταψηφιστικής αγωγής. 

Άρειος Πάγος 463/2010

Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο τομέα – Αδύνατη η μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου όταν εργοδότης είναι το Δημόσιο - Προϋποθέσεις μετατροπής των συμβάσεων αυτών σε ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου - Εάν ο συνολικός χρόνος υπηρεσίας δεν έχει διανυθεί στο ίδιο Ν.Π.Δ.Δ., δεν προσμετράται στη συνολική προϋπηρεσία, ακόμα κι αν η αλλαγή του εργοδοτικού φορέα έγινε κατόπιν αποσπάσεως, εφόσον το νέο Ν.Π.Δ.Δ. δεν είναι διάδοχο του πρώτου.

Εφετείο Αθηνών 6082/2010

Τόκος οφειλών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) – Η διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 Ν.Δ. 496/1974, που ορίζει ότι ο νόμιμος τόκος και ο τόκος υπερημερίας οφειλών των ΝΠΔΔ ανέρχεται σε ποσοστό 6% ετησίως, είναι αντίθετη προς τα άρθρα 4 παρ. 1 και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και προς το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ίδιας Σύμβασης – Επομένως τα ΝΠΔΔ, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι ΟΤΑ, οφείλουν τόκους υπερημερίας με βάση το επιτόκιο που ισχύει για όλους τους πολίτες και όχι με βάση το μειωμένο επιτόκιο 6%, που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 Ν.Δ. 496/1974.

Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης 1676/2010

Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) Α.Ε.Ι. – Μισθολογική ισότητα κλάδων Ι και ΙΙ - Η σε βάρος των μελών του Ε.Ε.ΔΙ.Π., κλάδου II, επί τα χείρω μισθολογική διαφοροποίηση σε σχέση με το προσωπικό του κλάδου Ι, της κατηγορίας ΠΕ και της αυτής βαθμίδας, τόσο ως προς το βασικό μισθό και το χρονοεπίδομα, όσο και ως προς τα λοιπά επιδόματα (διδακτικής προετοιμασίας και εξωδιδακτικής πανεπιστημιακής απασχόλησης εντός του Πανεπιστημίου και ειδικό ερευνητικό επίδομα για την εκτέλεση μεταδιδακτορικής έρευνας από τους κάτοχους διδακτορικού) και την πάγια μηνιαία αποζημίωση για δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης και συμμετοχής σε συνέδρια, που δεν αιτιολογείται από την αντίστοιχη διαφοροποίηση τυπικών προσόντων, των συνθηκών υπό τις οποίες τελούν, ενόψει του ότι αμφότεροι οι κλάδοι ασκούν αμιγώς διδακτικό έργο, και της υπηρεσιακής κατάστασης και διαδικασίας εξέλιξης σε κάθε κλάδο, συνιστά αδικαιολόγητη δυσμενή διάκριση σε βάρος των μελών του Ε.Ε.ΔΙ.Π. κλάδου ΙΙ, έναντι των ενταχθέντων στην ίδια κατηγορία, και δη την κατηγορία ΠΕ, που αποτελεί τη μόνη κοινή κατηγορία μεταξύ των δύο κλάδων, και στην ίδια βαθμίδα μελών του κλάδου I.

Μονομελές Πρωτοδικείο Θηβών 758/2010

Διάκριση περιουσίας οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης (Δήμου) σε πράγματα που έχουν ως προορισμό την εξυπηρέτηση δημοτικών ή κοινοτικών σκοπών και σε ιδιωτική περιουσία αυτού – Οι τραπεζικοί λογαριασμοί που τηρεί ο Δήμος σε τράπεζα υπάγονται στην ιδιωτική περιουσία του και μπορούν να κατασχεθούν - Επιτρεπτή η κατάσχεση εις χείρας της τράπεζας ως τρίτης τραπεζικού λογαριασμού Δήμου, στον οποίο περιλαμβάνονται ποσά για μισθοδοσία και λοιπά έσοδα από φόρους και τέλη.

Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά 924/2010

Το επίδομα των 176 ευρώ κατά Ν. 2738/1999 και Ν. 3016/2002 αποτελεί προσαύξηση μισθού των εκπαιδευτικών και γενικά όλων των υπαλλήλων που υπάγονται στο μισθολογικό καθεστώς των Ν. 2470/1997 και Ν. 3205/2003 - Δεν υπερκαλύπτεται από το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης αλλά αποτελεί γενική μισθολογική προσαύξηση ανεπίδεκτη αλληλοκάλυψης και συμψηφισμού - Η αξίωση χορήγησής του υπόκειται σε 5ετή παραγραφή με βάση και την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της 25-06-2009 (Ζουμπουλίδης κατά Ελλάδας).

Ελεγκτικό Συνέδριο - Ολομέλεια (πρακτικό) 3/2010

Τελεσίδικες αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, που αποφαίνονται για το αν συγκεκριμένες σχέσεις εργασίας απασχολούμενων στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι ορισμένης ή αόριστης χρονικής διάρκειας, εκδόθηκαν μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας τους και ως εκ τούτου παράγουν δεδικασμένο και εκτελεστότητα, υποχρεώνουν τη Διοίκηση σε συμμόρφωση και δεσμεύουν το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον προληπτικό έλεγχο των δαπανών. Επομένως και οι αποφάσεις του αρμόδιου Τριμελούς Συμβουλίου του Αρείου Πάγου, που επιβάλλουν κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της Διοίκησης προς τις ως άνω δικαστικές αποφάσεις, είναι ομοίως υποχρεωτικές και απόλυτα δεσμευτικές για το Ελεγκτικό Συνέδριο, αποτελούν δε αυτές πλήρες και νόμιμο δικαιολογητικό για την εκταμίευση του ποσού της κύρωσης και τη θεώρηση των αντίστοιχων χρηματικών ενταλμάτων.

Άρειος Πάγος 2347/2009

Επιτρεπτή η έκδοση διαταγής πληρωμής από πολιτικό δικαστή κατά Δημοσίου, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ ακόμη κι αν η υποκείμενη σχέση υπάγεται στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων.

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Υπόθεση: Ζουμπουλίδης κατά Ελλάδας (25-6-2009)

Η παραγραφή οφειλών του Δημοσίου προς υπάλληλό του (για μισθούς, επιδόματα κ.λπ.) είναι πενταετής, η δε καταβολή τόκων αρχίζει από την ημέρα που οι αξιώσεις του υπαλλήλου ήταν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές και όχι από την επίδοση-κοινοποίηση της αγωγής.

Άρειος Πάγος 93/2009

Η διαδοχική χορήγηση της ειδικής παροχής του άρθρ. 14 του Ν. 3016/2002 σε όλους σχεδόν τους υπαλλήλους του Δημοσίου, των ΟΤΑ και των ΝΠΔΔ που αμείβονται σύμφωνα με τις διατάξεις του μισθολογίου του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης, αδιακρίτως του φορέα, της φύσεως, του είδους και των συνθηκών εργασίας αυτού, κατέστησε την παροχή αυτή προσαύξηση του μισθού - Κάθε υπάλληλος αμειβόμενος σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές δικαιούται, κατ' εφαρμογή της αρχής της ισότητας, να λαμβάνει ως τμήμα του μισθού του την εν λόγω παροχή, την οποία μόνο από 1-1-2004 (έναρξη ισχύος του Ν. 3205/2003) και εντεύθεν δεν δικαιούται να λαμβάνει ή λαμβάνει μειωμένη, εφόσον αποδειχθεί ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος λαμβάνει κάποια πρόσθετη μισθολογική παροχή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρ. 14 του Ν. 3016/2002 ή του χορηγήθηκε κάποια νέα παροχή ή αυξήθηκε το κίνητρο απόδοσης.

Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο 32/2008

Χρονικό σημείο έναρξης της παραγραφής αξιώσεων των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών, κατ' αυτού, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες πάσης φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και αν βασίζονται σε παρανομία των οργάνων του δημοσίου ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις είναι ο χρόνος γένεσης της κάθε αντίστοιχης αξιώσεως (άρθρο 90 παρ. 3 Ν. 2362/1995).

Γνωμοδότηση Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 526/2008

Οι Ειδικοί Σύμβουλοι, Ειδικοί Συνεργάτες και Επιστημονικοί Συνεργάτες των ΟΤΑ έχουν την ιδιότητα εξωτερικών συμβούλων του δημόσιου τομέα.

Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων C-378/07 έως C-380/07: Υποθέσεις Αγγελιδάκη κ.λπ. κατά Οργανισμού Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ρεθύμνης

Οδηγία 1999/70/ΕΚ – Ρήτρες 5 και 8 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου – Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα – Πρώτη ή μοναδική σύμβαση – Διαδοχικές συμβάσεις – Ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο – Υποβάθμιση του γενικού επιπέδου προστασίας των εργαζομένων – Μέτρα για την πρόληψη των καταχρήσεων – Κυρώσεις – Απόλυτη απαγόρευση μετατροπής των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου στο δημόσιο τομέα – Συνέπειες της μη ορθής μεταφοράς μιας οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο – Ερμηνεία σύμφωνη με την οδηγία.

Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο 9/2009

Η διάταξη του άρθρου 48 παρ. 3 του Ν.Δ/τος 496/1974 περί διετούς παραγραφής των μισθολογικών κ.λπ. αξιώσεων υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. με σχέση δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου δεν αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος - Η έννοια των διατάξεων των άρθρων 49 και 51 περ. β του αυτού ως άνω Ν.Δ/τος είναι, ότι αίτηση, υποβληθείσα στο αρμόδιο Ν.Π.Δ.Δ. πριν από την έναρξη του χρόνου παραγραφής αναστέλλει την έναρξη της παραγραφής αυτής επί ένα εξάμηνο.

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Υπόθεση: Ε. Μεϊδάνης κατά Ελλάδας (22-5-2008)

Τόκος οφειλών των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου  (ΝΠΔΔ) –  Η διάταξη του άρθρου 7  παρ. 2  Ν.Δ. 496/1974,  που ορίζει ότι ο νόμιμος τόκος και ο τόκος υπερημερίας οφειλών των ΝΠΔΔ ανέρχεται σε ποσοστό 6% ετησίως, είναι αντίθετη προς το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου  (ΕΣΔΑ) και προς το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ίδιας Σύμβασης –  Επομένως τα ΝΠΔΔ οφείλουν τόκους υπερημερίας με βάση το επιτόκιο που ισχύει για όλους τους πολίτες και όχι με βάση το μειωμένο επιτόκιο 6%,  που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 Ν.Δ. 496/1974.

Άρειος Πάγος 145/2006

Απαιτήσεις των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών, κατ’ αυτού, που αφορά σε αποδοχές ή άλλες απολαβές ή αποζημιώσεις, έστω και αν βασίζεται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις, παραγράφεται μετά διετία από της γενέσεώς της - Υπερημερία Δημοσίου από την επίδοση καταψηφιστικής αγωγής. 

Γνωμοδότηση Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 429/2005

Απαγορεύεται η συμμετοχή δημοσίου υπαλλήλου σε ετερόρρυθμη εταιρία (Ε.Ε.).

Γνωμοδότηση Νομικού Συμβουλίου του Κράτους - Ολομέλεια 135/2004

Απαγορεύεται η συμμετοχή μέλους ΔΕΠ ΑΕΙ πλήρους απασχόλησης σε ομόρρυθμη εταιρεία - Μέλος ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης μπορεί να κατέχει θέση Προέδρου ή μέλους του Δ.Σ. Α.Ε. χωρίς αμοιβή ή να είναι κάτοχος μικρού ποσοστού μετοχών αυτής, αν η Α.Ε. δεν έχει οποιαδήποτε σχέση ή συναλλαγή με ΑΕΙ ή Ερευνητικά Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα της χώρας και δεν ασχολείται με παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών - Τα μέλη ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης απαγορεύεται να είναι εταίροι Ε.Π.Ε.

Συμβούλιο της Επικρατείας 2114/2003

Δημοτική νομοθεσία - Για να γίνει κάποιος δημότης σε δήμο πρέπει να έχει αποκτήσει κατοικία στην περιοχή του δήμου πριν από μία διετία τουλάχιστον - Έννοια του όρου "κατοικία" – Δεν απαιτείται αδιάλειπτη διετής διαμονή - Απουσία επί τρεις μήνες κάθε χρόνο κατά τα δύο κρίσιμα έτη για επαγγελματικούς λόγους δεν επηρεάζει, από μόνο το λόγο αυτόν, τη συμπλήρωση της διετίας.

Γνωμοδότηση Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 52/1992

Είναι ασυμβίβαστη η ιδιότητα δημοτικού συμβούλου και ταυτόχρονα εταίρου αστικής εταιρίας, μετά της οποίας ο οικείος δήμος συνδέεται με σύμβαση οικονομικού αντικειμένου, μεγαλύτερου από αυτό που ορίζει ο Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας (Δ.Κ.Κ.).