Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών 3941/2012
Περιορισμός ευθύνης Επικουρικού Κεφαλαίου προς αποζημίωση από αυτοκινητιστικά ατυχήματα - Αντισυνταγματικές και ανίσχυρες οι διατάξεις του άρθρου τέταρτου στοιχείο γ΄ Ν. 4092/2012, οι οποίες αντικατέστησαν το άρθρο 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986, που ορίζει ότι: α) η αποζημίωση που καταβάλλει του Επικουρικό Κεφάλαιο για χρηματικές ικανοποιήσεις λόγω ψυχικής οδύνης δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 6.000,00 ευρώ για κάθε δικαιούχο και β) όσον αφορά αποζημίωση στην περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρίας, το συνολικό ποσό για την αποζημίωση από το Επικουρικό Κεφάλαιο καταβάλλεται όχι ολόκληρο, αλλά με βάση ορισμένα ποσοστά που η ως άνω διάταξη λεπτομερώς ορίζει – Η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986 περί μειωμένου επιτοκίου 6% των οφειλών του Επικουρικού Κεφαλαίου έρχεται σε αντίθεση: α) µε τα άρθρα 4 παρ. 1, και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού µε αυτή αναγνωρίζεται υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου ευνοϊκή μεταχείριση, β) με το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, αφού δεν προκύπτει ότι υφίσταται λόγος δημοσίου συμφέροντος, που να καθιστά ανεκτή τη διαφοροποίηση αυτή, γ) µε την διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ενόψει του ότι γίνεται προσβολή της περιουσίας του κάθε παθόντος-δανειστή του Επικουρικού Κεφαλαίου, χωρίς να γίνεται επίκληση σοβαρού λόγου δημοσίου συμφέροντος και δ) µε την ήδη και συνταγματικώς κατοχυρωμένη (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) αρχή της αναλογικότητας - Το απλό ταμειακό συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή το γενικό συμφέρον και δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση του δικαιώματος των παθόντων από τροχαία ατυχήματα να απαιτήσουν και να λάβουν τόκους για τις αξιώσεις τους σε ποσοστό ίδιο με εκείνο που καταβάλλουν οι ιδιώτες.
Άρειος Πάγος 1608/2007
Τροχαίο ατύχημα - Αποζημίωση για ολική μόνιμη ανικανότητα προς εργασία - Μέλλουσα ζημία – Έννοια ισόβιας προσόδου - Η επιδικαζόμενη σε μηνιαίες δόσεις αποζημίωση για ολική μόνιμη ανικανότητα προς εργασία οφείλεται εφ' όρου ζωής του τραυματισθένος δικαιούχου και όχι με βάση τους στατιστικούς πίνακες ζωής.
